Serwis poświęcony
40 rocznicy
powstania Solidarności
Serwis poświęcony
40 rocznicy
powstania Solidarności
− Ludzie poczuli smak wolności, smak wolnej Polski − mówił Tadeusz Jedynak w 2011 roku. Sam od początku uwierzył w Solidarność i nie zwątpił w nią wbrew przeciwnościom, szykanom i represjom do samego końca.
Był doradcą strajkujących w sierpniu 1980 r., robotniczej i rolniczej Solidarności, mediatorem między nimi a władzami PRL. Został też akuszerem Okrągłego Stołu.
Należała do radykałów w gronie związkowych ekspertów. Jesienią 1981 roku opowiadała się m.in. za tworzeniem przez Solidarność rad pracowniczych i przejęciem kontroli nad procesem produkcji metodą faktów dokonanych, a także za budową społeczeństwa otwartego, „bez hierarchii”.
Załamanie gospodarki w drugiej połowie lat siedemdziesiątych, pogarszające się zaopatrzenie w artykuły pierwszej potrzeby, kłopoty ze spłatą kredytów zaciągniętych w państwach zachodnich oraz zima stulecia, która na początku 1979 r. sparaliżowała kraj, obnażyły słabość systemu komunistycznego w PRL.
Jednym z elementów, które odróżniły strajki z lipca 1980 r. od tych z drugiej połowy sierpnia i września, był ich stopień organizacji. I to nie tylko utworzenie komitetów strajkowych czy międzyzakładowych komitetów strajkowych, ale też wykorzystanie doradców.
„Mój prawdziwy życiorys, tzn. coś, co już mogę zapisać, zaczął się 29 sierpnia 1980 roku, z chwilą wybuchu strajku w hucie »Katowice«. Z tą chwilą moje życie zupełnie się zmieniło. Losy »Solidarności« są nierozerwalne z moimi dalszymi” – pisał Andrzej Rozpłochowski w ankiecie socjologicznej, którą wypełniali związkowcy na I Krajowym Zjeździe Delegatów NSZZ „Solidarność” we wrześniu 1981 r.
6 lipca 1980 wybuchają strajki w Lublinie Oprócz żądań ekonomicznych po raz pierwszy pojawił się postulat nowych wyborów do oficjalnych związków zawodowych. Strajki te kończyły się obietnicami podwyżek płac. Strajki te kończyły się obietnicami podwyżek płac. 14 sierpnia 1980 roku wybucha strajk na kilku wydziałach Stoczni Gdańskiej w obronie wyrzuconej z pracy Anny Walentynowicz, działaczki Wolnych Związków Zawodowych. Wkrótce, w stoczni pojawił się Lech Wałęsa, zwolniony z pracy w 1976 r. Staje na czele strajku. Związków Zawodowych. Wkrótce, w stoczni pojawił się Lech Wałęsa, zwolniony z pracy w 1976 r. Staje na czele strajku.
Mało kto wie, że to Lech Kaczyński stoczył z Bogdanem Lisem najdłuższy, sześciorundowy pojedynek wyborczy do Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” podczas I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność” jesienią 1981 roku. Potem Służba Bezpieczeństwa chwaliła się, że jego porażka była jej sukcesem…
Stefan Kurowski był czołowym doradcą ekonomicznym Solidarności w latach 1980−1981, jednak jego poglądy ekonomiczne (opowiadał się za głęboką i radykalną reformą gospodarczą) były nie do przyjęcia przez związkowców…
Władysław Siła-Nowicki przez Polskę ludową szedł własną drogą – jako członek Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” (aresztowany przez komunistów i skazany na karę śmierci), obrońca w procesach politycznych oraz członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa.
