Urodził się w 1923 r. w Wilnie. W 1949 r. ukończył Wydział Prawno-Ekonomiczny i Humanistyczny Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1956−1962 uczestniczył w pracach Klubu Krzywego Koła. W drugiej połowie lat siedemdziesiątych rozpoczął współpracę z opozycją demokratyczną (m.in. publikował w pismach niezależnych „Droga”, „Głos” i „Opinia”). Od 30 sierpnia 1980 r. doradzał Międzyzakładowemu Komitetowi Robotniczemu w Hucie Katowice, wspierał strajkujących w negocjowaniu porozumienia katowickiego z 11 września. W latach 1980−1981 był doradcą najpierw Krajowej Komisji Porozumiewawczej, a następnie Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, od stycznia 1981 r. − członkiem Rady Programowo-Konsultacyjnej Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych przy KKP/KK.

Radą wspierał także Solidarność w Regionie Śląsko-Dąbrowskim, ponadto kierował pracami doradców gospodarczych Ośrodka Badań Społecznych Regionu Mazowsze. Jako ekspert związku brał udział w negocjacjach z rządem w sprawach ekonomicznych. Wziął udział w I Krajowym Zjeździe Delegatów we wrześniu–październiku 1981 r., był współautorem tzw. gospodarczego programu alternatywnego związku (np. opowiadał się za radykalną reorientacją gospodarki, m.in. cięciami w inwestycjach, okresową rezygnacją z wydatków zbrojeniowych, a także domagał się instytucjonalnej kontroli polityki gospodarczej ze strony przedstawicieli ruchu samorządowego i związków zawodowych).

Po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany na kilka miesięcy. Po odzyskaniu wolności publikował w podziemiu. W 1988 r. został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie. Po 1989 r. pełnił funkcje doradcze (m.in. w 1992 r. jako doradca premiera Jana Olszewskiego); był także nauczycielem akademickim. Zmarł w 2011 roku.

Doradcy