Jeden z liderów Solidarności Polsko-Czechosłowackiej, uczestnik spotkań w Tatrach i Karkonoszach oraz współautor najważniejszych dokumentów programowych tej organizacji. Jeden z inicjatorów festiwalu czechosłowackiej kultury niezależnej we Wrocławiu.
Członek Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego we Wrocławiu w sierpniu 1980 r. W stanie wojennym więzień polityczny. Organizator i uczestnik spotkań z czeską opozycją w Karkonoszach. Redaktor Biuletynu Informacyjnego Solidarności Polsko- Czechosłowackiej i inicjator wydawania niezależnej biblioteki czeskiej i słowackiej.
Współpracownik KOR i współzałożyciel wrocławskiego Studenckiego Komitetu Solidarności. Po 1980 r. działacz NSZZ „Solidarność”. W latach 1987-1990 redaktor naczelny podziemnego „Biuletynu Informacyjnego Solidarności Polsko- Czechosłowackiej”.
Pacyfikacja katowickiej kopalni Wujek była najkrwawszym zdarzeniem w czasie stanu wojennego.
Użycie brutalnej siły było wpisane w operację wprowadzenia stanu wojennego. Towarzyszyło zarówno zajmowaniu siedzib ogniw Solidarności, jak i części akcji internowań działaczy związkowych. Przede wszystkim jednak było jedną z metod, za pomocą których likwidowano opór strajkujących załóg.
Znamy bieg wydarzeń w obrębie kopalni Wujek – genezę strajku, działania górników, kolejne dni trwania strajku aż do tragicznej pacyfikacji. Wciąż jednak w sferze hipotez i przypuszczeń pozostają motywy i poczynania władz na różnych szczeblach – począwszy od MSW, przez władze wojewódzkie i milicyjno-wojskowe na poziomie województwa, na dowódcy plutonu specjalnego ZOMO kończąc.
Biskup katowicki 13 grudnia 1981 r. stanął przed wyzwaniem, jak zareagować na represje stanu wojennego w regionie, gdzie opór przeciwko delegalizacji Solidarności był największy.
Śląskie Centrum Wolności i Solidarności to instytucja stojąca na straży pamięci o dziewięciu górnikach poległych 16 grudnia 1981 r.
Za oddawanie hołdu zastrzelonym górnikom przez całe lata 80. groziły represje.