Andrzej Tymowski
„Mamy wsparcie w postaci gości z Warszawy. Są to Andrzej Tymowski – ekonomista i Janina Waluk – socjolog. Zapraszamy ich do udziału w naszych negocjacjach. Są bardzo pomocni i prace szybciej posuwają się naprzód” – wspominał Stanisław Wądołowski, członek Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni im. Warskiego w Szczecinie w sierpniu 1980 r.
zdjęcie: Archiwum IPN
2020-07-24
Andrzej Tymowski urodził się w 1922 r. w Łodzi. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Kedywu Armii Krajowej (ps. Nowakowski), uczestnikiem powstania warszawskiego w batalionie „Parasol” Zgrupowania „Radosław”. Szlak bojowy: Wola –Stare Miasto–kanały–Śródmieście–Górny Czerniaków. W czasie walk, ranny na Woli, stracił nogę. Wyszedł z miasta wraz z ludnością cywilną.
Studia rozpoczął jeszcze w czasie wojny. W 1945 r. ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Następne lata poświęcił karierze naukowej, studiując ekonomię m.in. na Sorbonie oraz odbywając staż w Wiedniu. Następnie był ekspertem w Organizacji Narodów Zjednoczonych.
29 sierpnia 1980 r. przyjechał do Stoczni im. A. Warskiego w Szczecinie, gdzie jako członek Komisji Ekspertów brał udział w rozmowach prowadzonych przez Międzyzakładowy Komitet Strajkowy z Komisją Rządową. Odegrał ważną rolę w formułowaniu ostatecznych zapisów, szczególnie punktu pierwszego porozumienia szczecińskiego z 30 sierpnia 1980 r., dotyczącego niezależnych związków zawodowych. Od lutego 1981 r. był wiceprzewodniczącym Rady Programowo-Konsultacyjnej Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych przy Krajowej Komisji Porozumiewawczej/Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Z kolei w latach 1986–1989 został członkiem Rady Konsultacyjnej przy przewodniczącym Rady Państwa.
W latach 1993–1995 był przewodniczącym Rady Polityki Społecznej przy Prezydencie RP Lechu Wałęsie. Zmarł w 2002 r.
