„Jeżeli mam być szczery, momentu sygnowania porozumienia między MKS a Komisją Rządową nie wspominam najlepiej. Moje dobre samopoczucie zniknęło, gdy w ostatniej chwili dowiedziałem się od Wojciecha Gruszeckiego, że Gdańsk nie podpisuje, bo władze nie zgodziły się na uwolnienie więźniów politycznych. My takiego postulatu nie mieliśmy. Uzgodnione w czasie mojego pobytu w Gdańsku dwa żądania, bez których nie wolno było podpisać porozumienia, zostały spełnione (tj. bezpieczeństwo strajkujących i wolne związki zawodowe). Ale ja dobrze znałem władze i wiedziałem, do czego są zdolne, że wszelkie nieporozumienia między protestującymi potrafią wykorzystać przeciw nam. Ponadto stanęli mi przed oczami koledzy z Gdańska i było mi ich żal” – opowiadał Stanisław Wądołowski, jeden z liderów Solidarności w Szczecinie.

Urodził się 4 styczna 1938 r. w Perkach-Frankach k. Łomży. Jego pierwszym zakładem pracy była Stocznia Remontowa „Gryfia” w Szczecinie. Następnie pracował jako nauczyciel, równocześnie kończąc Technikum Mechaniczne w Szczecinie. W 1966 r. na długie lata związał się ze Stocznią im. A. Warskiego w Szczecinie. W grudniu 1970 r. i styczniu 1971 r. brał udział w strajkach okupacyjnych w stoczni. W sierpniu 1980 r. aktywny członek Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego, brał udział w negocjacjach z Komisją Rządowa pod przewodnictwem Kazimierza Barcikowskiego.

Jeden ze współtwórców koncepcji jednego związku, o którego utworzeniu zdecydowano 17 września 1980 r. w Gdańsku. Od lutego 1981 r. członek Prezydium Krajowej Komisji Porozumiewawczej, wiceprzewodniczący Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Pomorza Zachodniego, delegat na I KZD, wybrany na wiceprzewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. zatrzymany, a następnie internowany w Goleniowie i Wierzchowie Pomorskim. Zwolniony z internowania 30 listopada 1982 r. w ostatniej turze zwolnień z ośrodków odosobnienia. Nie zaprzestał działalności związkowej w podziemiu, niestrudzenie starając się aktywizować tę formę walki z władzami. W drugiej połowie lat 80. XX wieku związany był ze środowiskiem Mariana Jurczyka, nawołującego do zwołania posiedzenia Komisji Krajowej związku w składzie z 1981 r. (tzw. Grupa Robocza KK), dystansując się tym samym od działań Lecha Wałęsy i w połowie jawnych struktur związku. Wądołowski był od 1987 do 1989 r. przewodniczącym Tajnej Komisji Zakładowej w Stoczni Szczecińskiej. W wyborach z czerwca 1989 r. nie brał udziału. Później zaangażował się w budowę partii o charakterze chrześcijańskim; dwa razy był posłem. Od 2002 r. na emeryturze, nadal angażuje się w różne przedsięwzięcia społeczne.

Twarze buntu