Za początek istnienia Ruchu Młodej Polski należy uznać 18 sierpnia 1979 r., kiedy ogłoszono deklarację ideową organizacji. Autorami odezwy byli Aleksander Hall, Jacek Bartyzel, Arkadiusz Rybicki i Jan Samsonowicz, a podpisało ją 25 osób, głównie z Trójmiasta.

Środowisko RMP skupione było wokół pisma „Bratniak”, którego pierwszy numer ukazał się 1 października 1977 r. Teksty pisali przede wszystkim Hall z Rybickim, a drukowano około trzystu egzemplarzy. Credo pisma to podkreślanie, że działalność niezależna powinna się odwoływać do tradycji związanej z narodem i dorobkiem Romana Dmowskiego oraz być oparta na nauczaniu Kościoła.

RMP 11 listopada 1978 r. Mszą św. w kościele Mariackim rozpoczął niezależne obchody Święta Niepodległości w Trójmieście. Następną okazją była rocznica uchwalenia Konstytucji 3 maja. W 1980 r. RMP i WZZ Wybrzeża 3 maja zorganizowały manifestację pod pomnikiem króla Sobieskiego, po zakończeniu której skazano Dariusza Kobzdeja i Tadeusza Szczudłowskiego na 3 miesiące aresztu.

W sierpniu 1980 r. Ruch Młodej Polski oficjalnie, aby nie dawać władzom pretekstu do pacyfikacji strajków, nie uczestniczył w protestach, jednak jego działacze, m.in. Aleksander Hall, Dariusz Kobzdej, byli obecni w Stoczni Gdańskiej. Maciej Grzywaczewski z Arkadiuszem Rybickim spisali 21 postulatów na drewnianych tablicach  i powiesili nad II bramą, Bożena Rybicka i Magda Modzelewska prowadziły modlitwy, a Mirosław Rybicki zajmował się drukiem i kolportażem wydawnictw niezależnych.

We wrześniu 1980 r. RMP właściwie „zwinął” swoją autonomiczną działalność i stał się częścią organizującej się Solidarności. Lech Wałęsa powierzył młodopolakom misję tworzenia całego aparatu urzędniczego NSZZ – MKZ i KKP.

Po wprowadzeniu stanu wojennego część działaczy RMP internowano, niektórzy spośród tych, którzy uniknęli zatrzymania, weszli w struktury podziemnej Solidarności, przekazując wszystkie zasoby wydawnicze, w tym m.in. Wydawnictwo Młoda Polska, a reszta wycofała się z niezależnej działalności.

Zanim przyszedł sierpień