Mieczysław Jagielski był doświadczonym politykiem i partyjnym aparatczykiem z długim stażem. Od 1970 r. pełnił funkcję wicepremiera rządu PRL, a od 1971 r. członka Biura Politycznego KC PZPR. Dlatego jeszcze w lipcu negocjował ze strajkującymi na Lubelszczyźnie. W połowie sierpnia natomiast był koordynatorem zespołu przygotowującego przemówienie, które ostatecznie w TV wygłosił premier Edward Babiuch, choć liczono się z tym, że może je chcieć przedstawić Gierek, sprowadzany naprędce z Krymu. Także później był w centrum wydarzeń, między innymi jako członek zespołu koordynującego działania władz centralnych przy likwidowaniu strajków, na którego czele stanął Kania.

Odegrał historyczną rolę jako negocjator z MKS w Gdańsku, sygnatariusz porozumień, które zmieniły bieg historii. W komisji rządowej zastąpił Tadeusza Pykę, któremu nie udało się porozumieć ze strajkującymi. Jagielski wspominał później: „Gdy jechałem do Gdańska, nikt nie powiedział, jaki jest zakres moich kompetencji. Usłyszałem tylko: »Jedź i zażegnaj konflikt społeczny. I to jak najszybciej, bo sytuacja jest bardzo poważna«”.

Jagielski po przylocie do Gdańska usiłował zyskać czas, proponując trójstronne rozmowy branżowe: dyrekcji oraz przedstawicieli podstawowych organizacji partyjnych PZPR i rad zakładowych. Ta propozycja została odrzucona przez strajkujących i wkrótce potem wrócono do negocjacji z MKS. Kania relacjonował to na spotkaniu Biura Politycznego wprost: „Zdecydowaliśmy się na podjęcie rozmów z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym, choć to ich wyraźna korzyść”.

Ostatecznie Komisja Rządowa de facto skapitulowała w sprawach politycznych, godząc się na powstanie niezależnego związku zawodowego, który wkrótce potem zdestabilizował blok wschodni. Jagielski w imieniu rządu PRL złożył podpis pod historycznym porozumieniem 31 sierpnia 1980 r.

władza siada do rozmów