Antoni Kopaczewski urodził się 15 grudnia 1941 r. w Piaskach na Lubelszczyźnie. Nosił imię po ojcu, Żołnierzu Niezłomnym zamordowanym w obławie zorganizowanej przez UB i MO w 1946  r. Dzielił losy wielu polskich dzieci szykanowanych przez komunistyczne władze za niepodległościową działalność rodziców.

W 1964 r. przeprowadził się do Rzeszowa, gdzie założył rodzinę. Pracował w WSK-PZL Rzeszów. Był wzorowym pracownikiem. Latem 1980 r. uczestniczył w strajku w swoim zakładzie, jako członek komitetu strajkowego. Następnie wszedł w skład Komitetu Założycielskiego niezależnego związku zawodowego. 12 września 1980 r. wybrano go przewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego w Rzeszowie, a w lipcu 1981 r. przewodniczącym Zarządu Regionu Rzeszowskiego NSZZ „Solidarność”. Zabiegał o rozbudowę związku, wspierał studentów oraz rolników. Dzięki jego zaangażowaniu strajk chłopski zorganizowany w Ustrzykach Dolnych i Rzeszowie nabrał rangi ogólnopolskiej. Był sygnatariuszem porozumień kończących ten protest.

13 grudnia 1981 r. internowany. Ze względu na zły stan zdrowia został zwolniony z internowania po ośmiu miesiącach. Nie zaprzestał działalności opozycyjnej. Współpracował z podziemnymi władzami rzeszowskiej Solidarności – Regionalną Komisją Wykonawczą. Związał się z Solidarnością Walczącą. Odrzucał możliwość kompromisu z komunistami. Był przeciwny obradom okrągłego stołu i wyborom czerwcowym w 1989 r. Organizował protesty przeciwko wyborowi gen. Wojciecha Jaruzelskiego na prezydenta PRL. W związku z działalnością opozycyjną był w latach osiemdziesiątych rozpracowywany przez SB w ramach spraw operacyjnego rozpracowania o kryptonimach Wódz i Pięść.

Zmarł 2 sierpnia 2014 r. w Rzeszowie. Spoczywa w Alei Zasłużonych Cmentarza Komunalnego w tym mieście.

Twarze buntu