Serwis poświęcony
40 rocznicy
powstania Solidarności
Serwis poświęcony
40 rocznicy
powstania Solidarności
20 listopada przedstawiciele zakładowych komitetów założycielskich Solidarności z Regionu Podbeskidzie oskarżyli osoby zajmujące kluczowe stanowiska w administracji województwa bielskiego i Bielska-Białej, działaczy partyjnych oraz komendantów MO o wykorzystywanie stanowisk do czerpania korzyści materialnych.
21 listopada delegacja podbeskidzkiej Solidarności spotkała się z przedstawicielami władz województwa bielskiego. Rozmowy nie przyniosły żadnego rezultatu. Związkowcy ogłosili gotowość strajkową w całym regionie, żądając przyjazdu komisji rządowej.
24 listopada przyjechał do Bielska-Białej minister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska Józef Kępa. W świetlicy Zakładów Przemysłu Wełnianego „Bewelana” spotkał się z 300-osobową reprezentacją podbeskidzkiej Solidarności. Tego samego dnia po nadzwyczajnej sesji Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bielsku Białej minister Kępa doprowadził do powołania specjalnej komisji Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) do zbadania zarzutów wysuniętych przez związkowców. Skład komisji został poszerzony o czterech przedstawicieli Solidarności. Komisja pracowała od 27 listopada do 13 stycznia 1981 r.
18 stycznia Międzyzakładowy Komitet Założycielski (MKZ) „Solidarność” w imieniu 350 zakładów pracy województwa bielskiego ponownie zażądał przyjazdu rządowej komisji, która na miejscu rozpatrzyłaby zarzuty postawione przedstawicielom władz miasta i regionu.
23 stycznia komisja specjalna WRN z udziałem reprezentantów Solidarności przedstawiła obszerny raport w sprawie zarzutów stawianych władzom wojewódzkim i partyjnym.
26 stycznia w wybranych zakładach pracy od 12.00 do 13.00 odbył się strajk ostrzegawczy. Jeszcze tego samego dnia MKZ przekształcił się w Międzyzakładowy Komitet Strajkowy (MKS). W jego skład wchodziło 107 osób reprezentujących załogi 54 wytypowanych zakładów pracy z całego Podbeskidzia. Przewodniczącym MKS został Patrycjusz Kosmowski, przewodniczący MKZ. Na strajkową bazę wybrano świetlicę „Bewelany”.
27 stycznia rozpoczął się bezterminowy strajk generalny regionu, w którym w ostatnim okresie uczestniczyło blisko 200 tys. strajkujących z kilkuset zakładów Bielska-Białej i województwa bielskiego. Strajkującym pomagali eksperci z Warszawy: Henryk Klata i Janusz Krzyżewski.
30 stycznia odbyła się sesja WRN w Bielsku-Białej, podczas której wysunięto wniosek o głosowanie wotum zaufania wobec wojewody bielskiego Józefa Łabudka. Spośród 123 radnych 61 głosowało za udzieleniem mu wotum zaufania, przeciw było 57, natomiast 5 wstrzymało się od głosowania. Wniosek o wotum zaufania został przyjęty.
2 lutego przyjechali do Bielska-Białej przedstawiciele Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ „Solidarność” Andrzej Gwiazda i Stanisław Wądołowski, którzy mieli doprowadzić do wygaszenia strajku. Jednak po zapoznaniu się z zarzutami sformułowanymi przez MKS wsparli strajk.
3 lutego w „Bewelanie” rozpoczęły się rozmowy, którym po stronie związkowej przewodniczył Patrycjusz Kosmowski, a rządowej – wiceminister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska Czesław Kotela. Wziął w nich także udział przewodniczący Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ „Solidarność” Lech Wałęsa.
